بررسی تأثیرات احتمالی رتینوئیک اسید و gdnf بر بیان برخی نشانگرهای سلول های زایا در سلول های مشتق از مغز قرمز استخوان جوجه در شرایط in vitro

قابلیت پر توانی سلول های بنیادی اسپرم ساز (sscs)، موجب شده است که توجه دانشمندان بیش از پیش به این سلول ها جلب گردد، به طوریکه هر روز ابعاد جدیدی از کاربرد آن-ها مشخص می شود. سلول های بنیادی مزانشیمی (cmscs) یکی از معدود منابعی هستند که تاکنون برای تمایز به این سلول ها استفاده شده اند. در این پژوهش cmscs به دست آمده از مغز قرمز استخوان جوجه با ra، gdnf و عصاره بیضه خروس و موش در شرایط آزمایشگاهی به مدت 14 روز تیمار شدند. بیان نشانگر های سلول های زایا در سلول های حاصل از تیمار با ra، gdnf و عصاره بیضه خروس پس از 7 روز، با روش rt-pcr نشان داده شد. در صورتیکه تیمار سلول ها با عصاره بیضه موش باعث القاء بیان هیچ کدام از ژن های سلول های زایا در این سلول ها نشد. سلول های حاصل از تیمار cmscs با gdnf در مقایسه با تیمار ra، علاوه بر نشانگرهای سلول های زایا، نشانگر های خودنوزایی pou5f1 و nanog را نیز بیان کردند. بعلاوه سلول های تیمار شده با ra و gdnf به ترتیب حدود 20 و 40 درصد افزایش در بیان نشانگر های tra-1-60 و tra-1-81 نسبت به سلول های تیمار نشده را نشان دادند که مبین تمایز این سلول ها به سلول-های شبه زایا می باشد. همچنین تیمار cmscs با عصاره بیضه خروس در محیط سه بُعدی sacs، باعث ایجادسلول هایی با ریخت شناسی شبیه سلول های زایا در چرخه اسپرم زایی گردید.